Norouz - نوروز
نوروز
سخن تازه از نوروز
گفتن دشوار است. نوروز یک جشن ملی است، جشن ملی را همه می شناسند که چیست، نوروز
هر ساله برپا می شود و هر ساله از آن سخن می رود. بسیار گفته اند و بسیار شنیده
اند؛ پس به تکرار نیازی نیست؟!
چرا، هست.مگر نوروز را خود
مکرر نمی کنید؟
پس سخن از نوروز را نیز
مکرر بشنوید.
در علم و ادب تکرار ملال
آور است و بیهوده؛ «عقل» تکرار را نمی پسندد؛ اما «احساس» تکرار را دوست دارد،
«طبیعت» تکرار را دوست دارد، «جامعه» به تکرار نیازمند است. طبیعت را از تکرار ساخته
اند؛ جامعه با تکرار نیرومند می شود،¹ احساس با تکرار جان می گیرد² و نوروز داستان
زیبایی است که در آن، طبیعت، احساس و جامعه هر سه دست اندرکارند.
[۱]: سنت ازین مقوله است.
[۲]: تفتازانی در باب تکرار می گوید که از معایب سخن
است، الا در ذکر محبوب، که نه تنها جایز است، که تکرار نام و یاد او، به سخن فضیلت
می دهد.
نوروز که قرن های
دراز است بر همه ی جشن های جهان فخر می فروشد، از آن رو «هست» که یک قرارداد
مصنوعی اجتماعی و یا یک جشن تحمیلی سیاسی نیست، جشن جهان است و روز شادمانی زمین،
آسمان و آفتاب، و جوشِ شِکُفتن ها و شور زادن ها و سرشار از هیجانِ هر «آغاز».
جشن های دیگران،
غالباً انسان ها را از کارگاه ها، مزرعه ها، دشت ها و صحرا، کوچه و بازار، باغ ها
و کشتزارها، در میان اتاق ها و زیر سقف ها و پشت درهای بسته جمع می کند: کافه ها،
کاباره ها، زیر زمینی ها، سالن ها، خانه ها... در فضایی گرم از نفت، روشن از چراغ،
لرزان از دود، زیبا از رنگ و آراسته از گل های کاغذی، مقوایی، مومی، بوی کُندُر و
عطر و... اما نوروز دست مردم را می گیرد و از زیر سقف ها، درهای بسته، فضاهای خفه،
لای دیوارهای بلند و نزدیک شهرها و خانه ها، به دامن آزاد و بی کرانه ی طبیعت می
کشاند:
گرم از بهار، روشن
از آفتاب، لرزان از هیجانِ آفرینش و آفریدن، زیبا از هنرمندی باد و باران، آراسته
با شکوفه، جوانه، سبزه و معطر از:
«بویِ باران،
بویِ پونه،
بویِ خاک،
شاخه هایِ شسته، باران
خورده، پاک»...
نوروز، جشن جهان
است.
برگرفته از کتاب هبوط
درکویر ، بخش نوروز ، ص ۵۴۶ - ۵۴۷، انتشارات چاپخش، چاپ سی و یکم، ۱۳۹۰.
نوروز
مجموعه آثار13
دکترعلی شریعتی
Comments
Post a Comment